-
1 darzyć
(-ę, -ysz); vtdarzyć kogoś miłością lub uczuciem — to feel affection for sb
* * *ipf.darzyć kogoś szacunkiem/miłością/sympatią have respect/love/warm feelings for sb; darzyć kogoś zaufaniem have trust in sb; darzyć kogoś względami (lit. zwł. euf. = kochać się) have a warm heart/soft spot for sb, hold sb in affection.ipf.arch. komuś się (dobrze) darzy sb fares well.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > darzyć
-
2 darzyć
-
3 darzyć
глаг.• воздать• выдавать• давать• дарить• дать• жертвовать• задавать• издавать• испускать• отдать• подавать• подать• предоставить• предоставлять• преподать• уделить• уделять* * *darz|yć\darzyćony несов. kogo-co czym книжн. дарить кого-что чем, питать к кому-чему что;\darzyć zaufaniem kogoś питать доверие к кому-л.; \darzyć uczuciem kogoś любить кого-л.+* * *darzony несов. kogo-co czym книжн.дари́ть кого-что чем, пита́ть к кому-чему чтоdarzyć zaufaniem kogoś — пита́ть дове́рие к кому́-л.
darzyć uczuciem kogoś — люби́ть кого́-л.
Syn: -
4 darz|yć
impf Ⅰ vt 1. (czuć) darzyć kogoś uczuciem to feel affection for sb- darzyć kogoś sympatią to like sb- darzyć kogoś zaufaniem to trust sb- darzyć kogoś szacunkiem to respect sb2. przest. (obdarowywać) to present (kogoś czymś sb with sth) Ⅱ darzyć się książk. darzy im się they’re prospering a. thriving- wszystko mu się darzy he’s doing very wellThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > darz|yć
-
5 zaufanie
-a; ntconfidence, trustcieszyć się czyimś zaufaniem — to enjoy lub have sb's confidence
* * *n.confidence, trust, faith; mąż zaufania intermediary; wotum zaufania vote of confidence; nadużycie zaufania breach of trust; telefon zaufania helpline, hotline; pokładać zaufanie w kimś place confidence in sb; darzyć kogoś zaufaniem trust in sb; nadużyć czyjegoś zaufania abuse sb's trust, take advantage of sb.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zaufanie
-
6 zaufanie
n -
7 Vertrauen
zu jdm \Vertrauen haben mieć do kogoś zaufaniesie genießt unser \Vertrauen [ona] cieszy się naszym zaufaniemsein \Vertrauen in jdn setzen pokładać w kimś ufnośćjdn ins \Vertrauen ziehen wtajemniczać [ perf wtajemniczyć], kogoś, zawierzyć komuś2) parljdm das \Vertrauen aussprechen udzielić komuś wotum zaufaniajdm das \Vertrauen entziehen odebrać komuś wotum zaufania3) im \Vertrauen [gesagt] między nami [mówiąc] -
8 schenken
schenken ['ʃɛnkən]vt1) ( geben)jdm etw [zum Geburtstag] \schenken podarować coś komuś [na urodziny]etw [von jdm] geschenkt bekommen otrzymać coś [od kogoś] w prezencie2) ( widmen)jdm Beachtung/Zeit \schenken poświęcić komuś uwagę/czas3) ( jdm etw verehren)jdm etw \schenken darzyć [ perf ob-] [kogoś/czymś]jdm Vertrauen \schenken darzyć [ perf ob-] kogoś zaufaniem4) ( erlassen)jdm etw \schenken darować [ perf po-] [komuś/coś]jdm die Strafe \schenken darować [ perf po-] komuś karędas schenke ich mir daruję to sobie
См. также в других словарях:
darzyć — ndk VIb, darzyćrzę, darzyćrzysz, darz, darzyćrzył, darzyćrzony przestarz. «obdarowywać» dziś tylko w zwrotach: ◊Darzyć kogo szacunkiem, względami «mieć względy, szacunek dla kogoś» ◊Darzyć kogo przyjaźnią, sympatią, życzliwością «odnosić się do… … Słownik języka polskiego
darzyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, darzyćrzę, darzyćrzy, darzyćrzony {{/stl 8}}{{stl 7}} żywić do kogoś jakieś uczucie, odnosić się do kogoś w pewien określony sposób : {{/stl 7}}{{stl 10}}Darzył urzędniczkę dużą sympatią i zaufaniem. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaufanie — n I 1. rzecz. od zaufać. 2. «przeświadczenie, że komuś można ufać; ufność» Całkowite, bezgraniczne zaufanie. Osoba godna zaufania. Budzić, zdobyć, zyskać, stracić, zawieść czyjeś zaufanie. Okazać komuś zaufanie. Darzyć kogoś zaufaniem. Mieć,… … Słownik języka polskiego
ufać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, ufaćam, ufaća, ufaćają {{/stl 8}}{{stl 7}} darzyć kogoś zaufaniem; wierzyć, dowierzać komuś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ufać ślepo, bezmyślnie. Ufać przyjaciołom. Ufać przyrzeczeniom, obietnicom. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pełny — pełnyni, pełnyniejszy a. pełen (tylko w funkcji orzecznika lub przydawki, po której następuje rzeczownik w dopełniaczu) 1. «napełniony, wypełniony po brzegi, do wierzchu; napełniony tak, że więcej nie może się zmieścić» Pełny garnek, talerz,… … Słownik języka polskiego